ทั้งนี้ ในกลุ่มผู้เก็บขยะนอกระบบยังแยกออกเป็นซาเล้งที่เก็บขยะ และ ซาเล้งที่ซื้อขยะตามครัวเรือน ซึ่งประกอบด้วยพลาสติก เศษเหล็ก กระดาษ และ ขวดแก้ว

ซาเล้งที่ซื้อขยะตามครัวเรือนมีกำลังการซื้อขยะ พวกเขาจะขับซาเล้งไปตามเขตที่อยู่อาศัยของผู้มีรายได้ปานกลาง และสูง ซื้อขยะเหล่านั้น และขายให้กับร้านรับซื้อของเก่า ในทางกลับกัน ซาเล้งที่ซื้อขยะตามเมืองและชุมชน มีอยู่เป็นจำนวนมากในเมืองชลบุรีและระยอง พวกเขาไม่มีกำลังซื้อขยะจากครัวเรือน เขาจึงต้องขับวนในหมู่บ้านวันละหลาย ๆ รอบทั้งในตอนกลางวันและกลางคืน คอยแกะถุงขยะตามถนนและชุมชนและเก็บขยะที่ขายได้ไปขายต่อที่ร้านรับซื้อของเก่าซึ่งเป็นกระบวนการที่สกปรกและยากลำบาก อีกทั้ง ซาเล้งระบุว่า ขยะส่วนใหญ่นั้น ปนเปื้อนเศษอาหาร พวกเขาจำเป็นต้องใช้เวลาสองถึงสามชั่งโมงต่อวันในการล้างขยะก่อนขายให้กับร้านรับซื้อของเก่า

การเข้าใจความแตกต่างระหว่าง การซื้อขยะ และ การเก็บขยะช่วยทำให้นักวิชาการและผู้กำหนดนโยบาย เข้าใจถึงเหตุผลที่ผลักดันให้กลุ่มซาเล้งนั้นมาอยู่ที่จุดนี้ได้อย่างไรซึ่งการเก็บขยะสะท้อนให้เห็นถึงข้อบกพร่องในระบบการดูแลสังคมได้ในระดับหนึ่ง เช่น กลุ่มซาเล้งที่กอบโกยขยะที่เราสัมภาษณ์มักเป็นกลุ่มผู้สูงอายุที่ต้องมาเก็บขยะเพื่อหารายได้ต่อวัน ซาเล้งที่เก็บขยะท่านหนึ่งกล่าวว่า “การเก็บขยะเป็นทางเลือกเดียวที่จะเลี้ยงปากท้อง” ดังนั้น การเข้าใจมุมมองปัญหาของกลุ่มซาเล้งนั้นสามารถช่วยให้ผู้ที่ทำงานด้านการจัดการขยะเชื่อมโยงประเด็นขยะเข้ากับความท้าทายทางสังคมอื่น ๆ ได้ เช่น นโยบายสำหรับการดูแลประชากรสูงอายุของประเทศไทย

2. ปัจจัยทางภูมิศาสตร์กำหนดวิธีการเก็บขยะและปริมาณของขยะ

ความหนาแน่นของประชากรเป็นปัจจัยหลักที่กำหนดว่าขยะในเมืองนั้นมีแหล่งกำเนิดที่ใดและมีจำนวนมากแค่ไหน และ ซาเล้งสามารถเข้าถึงได้ยากง่ายเพียงใด

กรุงเทพฯ มีความหนาแน่นของประชากรที่สูง (5,629.96 คน ต่อ ตารางกิโลเมตร) ตัวเมืองมีศูนย์กลางทางธุรกิจที่ถูกพัฒนาในพื้นที่อยู่อาศัยรายได้สูงและปานกลางอยู่หลายจุด ในทางกลับกัน จังหวัดชลบุรีและระยองนั้นมีมีความหนาแน่นของประชากรที่ต่ำ (356.49 คน ต่อ ตารางกิโลเมตร ในชลบุรี และ 258.56คน ต่อ ตารางกิโลเมตรในระยอง) เมื่อเปรียบเทียบกับกรุงเทพฯ ซึ่ง พื้นที่เชิงพาณิชย์ เช่น ร้านอาหาร ร้านกาแฟ โรงเรียน คอนโดและบ้านจัดสรร  ในที่อยู่อาศัยของครัวเรือนรายได้สูงและปานกลางส่งผลให้กรุงเทพฯ มีปริมาณขยะจำนวนมากให้ซาเล้งมาเก็บ

ขณะที่จังหวัดชลบุรีและระยองมีพื้นที่มากกว่ากรุงเทพฯ ถึงสามเท่าตัว พื้นที่อยู่อาศัยนั้นกระจายออกตามทางหลวงและถนนสายหลัก เนื่องจากลักษณะของเมืองนั้นเป็นเมืองอุตสาหกรรม ปัจจัยนี้ทำให้ซาเล้งเข้าถึงเข้าชุมชนได้ยาก รวมถึงรูปแบบของรถซาเล้งที่เป็นการดัดแปลงรถมอเตอร์ไซค์ไม่เหมาะที่จะวิ่งบนถนนสายหลักซึ่งมีรถบรรทุกสัญจรไปมา

3. วิธีการจัดเก็บพลาสติกที่แท้จริง

กลุ่มคนงานนอกระบบมีวิธีในการคัดแยกขยะ โดยเฉพาะขยะพลาสติก โดยวิธีคัดแยกนั้นอ้างอิงจากการสังเกตทางกายภาพของคนเก็บขยะทั้งสิ้น โดย คนเก็บและคัดแยกขยะจะจัดประเภทพลาสติกเป็นโพลีเมอร์หกชนิด (ดูรูปที่ 2) ยิ่งพอลิเมอร์มีสีน้อยลง (ยิ่งโปร่งใส) ราคาก็จะยิ่งสูงขึ้นเพราะชนิดพลาสติกนั้นมีความยืดหยุ่น สามารถปรับสภาพตามกระบวนการผลิตและความต้องการที่หลากหลาย